Yedi Meşale topluluğu, büyük iddialarla edebiyat sahnesine girmesine rağmen kısa ömürlü olmaları yüzünden beklenen yenilik hamlelerini sağlayamamıştır. Öncesinde Servet-i Fünûn’da yazan bu sanatçıların aralarındaki en önemli bağ, arkadaşlık ve çağdaşlıktır. Çok genç yaşlarda Batı edebiyatını örnek alarak yeni bir heyecan ortaya koymaya çalışan bu sanatçılar, kendi poetikalarını oluşturacak zamanı bulamadan dağılmışlardır. Topluluğun erken dağılmasının en önemli nedeni, Türkiye’de yeni kabul edilen Latin Alfabesinin kullanılma zorunluluğudur. Aslında çağa son derece uygun bir yayın anlayışıyla hareket eden topluluk ve dergi, bu yüzden erken dağılmıştır. Onların Türk kültür ve edebiyatı için ne kadar önemli olduğunu, sonrasında kurup geliştirdikleri ve Türk tarihinde en uzun edebiyat dergisi olarak günümüze dek süregelen VARLIK dergisi göstermektedir. Varlık dergisinin değerlendirilmesi için de hem Yedi Meşale kitabı hem de Meşale dergisi önemli kaynaklardandır. Bu çalışmada Yedi Meşale topluluğunun hikâyesi ve topluluk üyeleri anlatılmış. Onların sekiz sayılık Meşale dergisi yeni harflere aktarılmış ve dergi bütün yünleriyle incelenmiştir.