Poleolitik zamanlarda boş vakitlerin değerlendirilmesi üzere, mağara duvarlarına çizilen resimler ve tapınmak üzere yapılan küçük biblolardan, modern zamanların resim-heykel müze ve galerilerine evrilen boş zaman faaliyetleri, 21. yüzyıl dünyasında geniş bir skala takip ederek büyümüş ve yokluğunda bireylere fiziki ve mental acı veren bir olgu halini alarak rekreasyon disiplinin ortaya çıkmasına kaynak oluşturmuştur. Ancak tarihin her döneminde kralların, imparatorların ve her türlü otoritenin karşı çıkmasına rağmen, ilahi metinlerde dahi yer alan: bir iş ve eylem sonrası dinlenme ve boş zamana sahip olma, olgusu zaman zaman ihmal edilen bir olgu olmuştur. Yaşanan işçi hareketleri neticesinde, bu alanda yapılan bilimsel çalışmalar, yine üretimin sürdürülebilirliğini sağlamak amacıyla yönünü işveren merkezliden işgören merkezli olarak değiştirmiş ve çalışmalar, işgörenin maksimum çalışma saatini ve kapasitesini hesaplamaktan, ne kadar çalışmaması gerektiğine evrilmiştir. Bu durum, mental olarak dingin, rahat ve huzurlu işgörenlerin, kendilerinden daha fazla çalışma sürelerine sahip işgörenlere göre, performans açısından daha verimli olduğu görülmüştür. Günlük çalışma zamanına, iş yerine geliş ve gidiş saatleri için en az 3 saat, yeme-içme için toplam 3 saat, uyku için 7 saat ve kişisel bakım ve fizyolojik ihtiyaçlar için ise en az 1 saat ayrıldığında, bir insan için yaklaşık olarak geriye, günlük toplam 3 saatlik bir boş zaman süresi kalmaktadır. Bu bakımından insanların boş zamanlarını en uygun biçimde değerlendirme yönünde çalışmalar yürüten, aktivite planlamaları yapan disiplinin rekreasyon olduğu ifade edilebilir. Kitap: rekreasyon olgusunu anlama, kavrama ve keşfetmek, bu alanda teorik ve pratik bilimsel çalışmalara da kaynak oluşturmak amacıyla hazırlanmıştır. Hazırlanan bu çalışmanın öğrenciler, akademisyenler, araştırmacılar ve alanla ilgili tüm meraklılarına yararlı olmasını ümit ederiz.