Kendi Gök Kubbemiz

Yahya Kemal, en gu¨zel şiirlerini 20. yu¨zyılda yazmıştır. Bu bakımdan da Tu¨rk şiirine gu¨çlu¨ bir ses ve soluk getirmiştir. Ona go¨re şiir, her şeyden o¨nce dil, istif ve ahenktir. Yahya Kemal şiirlerinde tarihimizi, musikimizi, degˆerlerimizi, bu¨tu¨n ku¨ltu¨r varlıklarımızı, medeniyetimizi ideolojiye bulamadan en gu¨zel şekilde ve sanat olarak işlemiştir. Kendi Go¨k Kubbemiz, yaşadıgˆı ana ruhunu yansıtan bir milletin yeri ve go¨gˆu¨yle bu¨tu¨n bir du¨nyanın terennu¨mu¨du¨r. Bu du¨nyada “Su¨leymaniye'de Bayram Sabahı”, rindlik, ufuk, aşk, musiki, “Erenko¨yu¨'nde Bahar” ve vatan vardır. İstanbul'un fethinin bize kazandırdıgˆı “Mihriya^r” salınarak Bogˆaziçi'nde dolaşır. Onun şiirleriyle geçmiş, içimizde yaşar. Biz, atalarla buluşur ve gelecegˆe kanat açarız. Yahya Kemal bize, geçmişi gu¨nden ve gelecekten ayırmadan onunla iç içe sunar. Bu sunuşta beşerî zaaflardan çok insanî degˆerler o¨ne çıkar. Gönlüm, dilim, kanım ve mizacımla sizdenim Dünya ve ahrette vatandaşlarım benim. (Tanıtım Bülteninden)