Zümrüdü Ankanın Ölümü

Ne varsa en güzel yıllarda bir kıyı kentinde benimle yaşamıştı, tutuşmuştu, elleri ellerime değince ilk defa öylesi sıcaktı ki öylesine aydınlık... Güzellikten, mutluluktan, sevgiden kendi dünyamızda bir evren yaratmıştık. O dakikalar yaşanmış mıydı sahiden, bir düş müydü yoksa gerçekten var mıydık bu evrenin içinde? Alevler büyüyordu, cayır cayır yanarken ben... İyice şuurumu yitirmiştim... Salim sonra birden alevlerin aydınlattığı binanın içinden dışarı koşarak çıkarken, "Beni asın! Asın... Asın! Hayallerimin bittiği yerde, sevdiğimin külleri içinde asın!.." diye bağırıyordu. Gözleri kapanıp ateşler içinde kavrulan Zümrüt'ün çığlıkları azalıp bu dünyaya veda ederken, Salim, olay yerinden kendini kaybetmişçesine uzaklaşıyordu. Çılgınlar gibi bağırmaları yankılanıyordu Çanakkale sokaklarında... Savruluyordu Zümrüd-ü Anka 'nın Külleri toz bulutu gibi mağazanın önünde toplanan meraklı insanların üzerine yağıyordu...