Haydi Kıralım Hayallerimizi

Ask sevdigini beklemektir. Oradayken, yani basindayken bile sevdiginin “gelmesi“ni beklemektir. Ask özlemektir. Hep bir aradayken bile garip biçimde özlem duygusunun sürmesidir. Ask kaybederek kazanmaktir ve bu yönüyle essizdir. Ask zirveye tirmandigin anda ölmek, en derine daldigin anda bogulmak, mutlu oldugun anda ebedi huzura veda etmektir... Ask güvenligi tehdit eden ve fakat silahsiz biricik cesarettir. Uymuyor tabii bunlar su bildik hayatimizin düzenine... Çok seye uymuyor. O yüzden de “âsik misin?“ diye soruldu mu insan ürküyor. O yüzden bir gece vakti insan kendi kendine “âsik miyim?“ diye sordugunda, bu soruyu aklindan nasil kovacagini bilemiyor... Iyi de, diyorum ya, ne oluyor bu sarkilara, siirlere, filmlere? Ya sabah aksam asktan söz eden su civik “Biz evleniyoruz“ kültürüne ne oluyor? Bir yanlislik var bu iste. Korkaklarin barisini, tembellerin imanini, tuzu kurularin sevgisini kusku süzgecinden geçirmenin zamani gelmedi mi? (Tanitim Yazisi’ndan Alinti)