Federıco Federıco

Federico. Bu kitap bir rüya oyunu, bir umutsuzluk rüyasının "o zamanlar" defteri. Savaştan sonra Federico ve ailesinin İtalya’da yaşadığı Zingoni Pansiyonu’dan esen rüzgar, yıllar sonra Danimarka kıyılarında tatile gidilen bir pansiyonun pencerelerinden içeri girip sayfaları rastgele çeviriyor. Savaşın çocuk ruhunda açtığı yaradan kaçıp hayal dünyasına sığınan Federico, yaraların üstü örtülse bile acı izlerini delikanlılık dönemine taşıdığını biliyor. Gördüğü rüya veya yaşadığı rüya oyunu bir tekrarlama ve takılıp kalma girdabı. Ama gerçeğin öteki yüzü de görünüşü koruyarak güçsüzlüklerini, çaresizliklerini unutmaya çalışanların, yaşamlarının geri kalanı tarih, yazgı ve savaş tarafından ellerinden alınanların görmek istemediği bir umutsuzluk rüyası aynı zamanda. Herkesin hatırlamanın acısından kaçıp günlük yaşama yeniden katıldığını, bu kaçışın onlar için zafer anlamına geldiğini görüyor Federico. "Sonunda onlar kazandılar." diyor, "Rüyalar dönemi kapandı. Onlardan geriye yalnızca ben kaldım."