“Suyun akışı, açmış çiçeklerin soluşları gibi doğanın derinlerinde barınan, karşı gelinmez güce rastlanıldığında insan evladı kadar fâni ve acınası bir varlık daha olmadığı anlaşılıyordu.” Cümlelerinin derinliğinde gerçek bir yaşam hikâyesinin izlerini taşıyan bir itiraf romanı… Yazar Tokio, bir yayınevinin yarı zamanlı çalışanı olarak olağan yaşamını sürdürürken hayatını raydan çıkaran bir duygu seline kapılır. Hayranı ve aynı zamanda öğrencisi olan Yoshiko Yokoyama’ya duyduğu tutku, Tokio için günden güne içine sıkıştığı bir hapishaneye dönüşür. Saplantılı bir tutkunun değiştirdiği hayatlara değil de sadece duyulan arzuya odaklanan Döşek, itiraflardan inkâra uzanan ve kontrolden çıkmaya her an hazır bir yaşamın kesitini tüm çarpıcılığıyla okura aktarıyor. Japon edebiyatındaki “itiraf roman” türünün öncüsü kabul edilen Katai Tayama, kendi yaşamından derin izler sakladığı bu eseriyle hayatındaki kabullerin itirafını yaparken aslında gerçekle yüzleşmenin de imkânsız olduğunu katmanlı bir okuma şöleniyle sunuyor.