FARKINDA ABLA CENNET YOLUNDA

Kendinizi takilmis mi hissediyorsunuz? Ben de öyle. Aydinlanma yolunda derin bir çukura düsmüs gibiydim. Biraz derin bile olsa yol kenarindaki bir çukurun içinden çikilir diye düsünürsünüz, degil mi? Ama ben sikismayi basarmistim iste. Öyle yaralanip berelenmis, sersemlemistim ki kimildayamiyordum.Çukurumda oturmus, yanimdan geçecek birilerinin beni çekip çikarmasi ne hos olur diye düsünüyordum; birinin ya da meleksi bir varligin beni bulmasi, etrafimdaki trafigi düzene sokmasi, eve götürüp böreklerin, çöreklerin basina oturtmasi… Ama hayir, kimsenin çay filan hazirladigi yoktu… Eski Çinliler hayat üzerine zekice teorileriyle bilinirler. Bunlardan biri düstügüm çukurda ilgimi özellikle çekmisti. Hayatin temel elementlerinin metal, ates, agaç, su ve toprak oldugunu bulmuslar. Hos bir baslangiç noktasi gibi görünüyor bana.Bu elementleri kullanarak sizi benimle birlikte bir yeniden yaratma yolculuguna çagiriyorum. Nerede, nasil yasamak istedigimi; neyin önemli neyin önemsiz oldugunu; neleri bir düzene sokup neleri sokamayacagimi gözden geçirmek istiyorum. Ne vakit “yapmaya” ne vakit de yapip etmeyi birakip sadece “olmaya” umutsuzca gereksindigimi ve bu ikisi arasindaki dogru dengeyi nasil bulacagimi kesfetmeliyim. Kendimi içinde buldugum bu derin çukurda hangi inançlari bir yana birakip hangilerini sürdürecegime karar versem iyi olacak.Gelin, katilin bana. Derin bir soluk alin. Umarim yolculuktan tat alirsiniz.