FARKINDA ABLA AYDINLANMA YOLUN.

Evdeki adam, maçlarini rahatsiz edilmeden izleyebilecegi konforlu bir hayat umuyor, bense sürekli degisik seyler yapmak istiyordum. Örnegin bir kitap okur ve “Vay be! Sunu dinlesene!” diye seslenirdim coskuyla. O ise acaba yakin gelecekte yiyecek bir seyler hazirlamaya niyetim var mi diye merak ederek yüzüme bakardi. Sonunda parasi ve isi olmayan, aksamlarini evde geçiren bekâr bir anne olmustum. Bir sey yapmam gerektiginin farkindaydim. Bu yüzden kendimi tam gün mesgul edecek bir sey buldum: Bütün gün uyumaya basladim! Insanlar degisimin kaçinilmaz oldugunu söylüyorlardi. Yalandi. Aylar geçiyor, her sey ayni kaliyordu. Yoksa yillar mi demeliydim?Bir gün, güler yüzlü, bilinçli bir okul arkadasim birdenbire yeniden hayatima girdi ve “Hayatinda olup bitenlerden yüzde yüz kendin sorumlusun” dedi. Yok canim!Bana, “Yolunu dikkatli seç. Uzun süre oradan gitmen gerekebilir” yazili bir kurulama bezi hediye etti. Onu dikkate almamakta israr ettim. “Yasadigin hayat aslinda yasamak istedigin hayattir çünkü onu yaratan sensin” de dedi. En sonunda, “Gel de bir seminere katil. Hayatini yoluna koymana yardim edecektir” dedi.Hayat hakkinda bir seminer ha? Direncim büyüktü. Belli ki bunlar bir tarikat falandi. “Dinle ilgisi yok” diye israr etti. Gitmemek için sebebim de kalmamisti. Ben de hayatimi dolu dolu, nese içinde, eksiksiz nasil yasayabilecegimi ögrenmenin pesine düstüm; aydinlanma yoluna…