Yürüyen Ağaç

Sincap bir bahar günü parkta o ağaçtan bu ağaca koşturup oynarken ağaç arkadaşlarının mutsuzluğunu fark etti. Her biri yakınıyordu ve hepsinin ortak bir isteği vardı: Bu parkı terk edip gerçek bir ormana gitmek. Peki bu mümkün müydü? Gülgün Çako’nun yazdığı Yürüyen Ağaç kitabına Dilek Yördem’in renkli resimleri eşlik ediyor. TADIMLIK Yüzünü elleriyle kapattı. Sonra yine açtı: “Bir, iki, üç, dört ağaç yürüyor. Vay canına... Gerçekten yürüyorlar. Bir, iki, üç, dört...” Derken gözlerini dünya kadar açtı: “Bir ağaç koşuyor arkadaşlarının arkasından. Hatta başında bir kuş uçuyor.” Evet, ardıç hâlâ koşuyordu arkamızdan. Ardıçkuşu başında uçuyordu. Hep beraber selamladık çocuğu. O hâlâ kemiriyordu havucu, gözlerinde hayaller koşturuyordu. Tıpkı yağmur damlaları gibi. (Tanıtım Bülteninden)