“Sosyal medyalarla, bu¨tu¨n kullanıcıları anlık-kendiligˆinden ve hic¸bir sınamaya ta^bi olmayan mu¨dahalelere davet eden serbestc¸e girilebilir alanlar olus¸uyor. (...) Begˆeni ve hos¸nutsuzluk tıklarına indirgenerek etkisizles¸mis¸ bu plebisiter ‘kamusallıgˆın’ altyapısı, teknik ve ekonomik niteliklidir. Fakat ilke olarak, adeta redaksiyonel kamusallıgˆın kos¸ullarından azat olmus¸, kendi bakıs¸ ac¸ılarından ‘sansu¨rden’ kurtulmus¸ bu¨tu¨n kullanıcılar serbestc¸e girilebilen bu medya alanlarında anonim bir kamusal toplulugˆa hitap edebilir ve onun onayını almak ic¸in tanıtım yapabilirler. Bu alanlar tuhaf bir anonim mahremiyet kazanıyor gibi go¨ru¨nu¨yor: bugu¨ne kadarki o¨lc¸u¨tlere go¨re ne kamusal ne o¨zel sayılabilirler, daha ziyade s¸imdiye dek o¨zel mektup alıs¸veris¸ine tahsisli bir iletis¸imin s¸is¸ip kabararak kamusallıgˆa do¨nu¨s¸mesi olarak kavrayabiliriz bunu.” Ju¨rgen Habermas, 20. yu¨zyılın sosyal teoride en etkili eserlerinden biri olan kitabının, Kamusallıgˆın Yapısal Do¨nu¨s¸u¨mu¨’nu¨n temel tezlerini gu¨nu¨mu¨z medya ve sosyal medya kos¸ullarında yeniden tartıs¸maya giris¸iyor. Buna bagˆlı olarak, politik kamusallıgˆı c¸o¨kertmesinden endis¸e ettigˆi sagˆ popu¨lizme kars¸ı mu¨zakereci demokrasinin olanaklarını sorguluyor. Kamusallıgˆın Yeni Bir Yapısal Do¨nu¨s¸u¨mu¨, c¸agˆın olagˆanu¨stu¨ u¨retken filozofu Habermas’ın kamusal entelektüel kimliğinin altını çizen bir olgunluk eseri. (Tanıtım Bülteninden)