Düşler ve Entrikalar

Soğuk Savaş konjonktürünün dış politikadaki hareket Özgürlüğünü kısıtladığı, dahası tutukladığı Türkiye'nin, 1947 yılında CHP'nin tek parti iktidarı döneminde ABD ile yaptığı gizli anlaşmalarla bu ülkeye bağımlı kalınma süreci, DP ile de sürmüş ve daha da sağlamlaştırılarak günümüze kadar gelinmiştir... Atatürk sonrası özellikle İnönü'nün dış politikasıyla karşılaştırdığımızda DP, Türkiye'yi yalnızlıktan saygınlığa tasıma çabası içinde olmuştur. Tam anlamıyla ya da bugünkü değerlere göre yüzde yüz gerçekleş tireme m işi erse de, fazlasıyla başarılı olduklarını söylemeliyiz. 1960'ta kaybettikleri bir saygınlık eğer varsa, dışta değil, sebepleri ne olursa olsun, iç siyasettedir. İçte giderek otoriteryen bir siyasete sürüklenmeleri, hatta İnönü'nün Varlık Vergisi günlerini hatırlatacak şekilde 6-7 Eylül'e bulaşmaları, DP'nİn İmajını ve prestijini dışarıda zayıflatacaktı. Son günlerinde ABD bile onları yalnız bırakmıştı. Ve kaderin yine ilginç bir tecellisi olarak, dışta saygınlık kazandırdıkları Türkiye'de, yalnızlığa terk edilmiş bir şekilde idama gideceklerdir. Liderlerinin asıldığı gün, Türkiye tarihine iç asayiş açısından en sakin gün olarak geçecektir!..