Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi

Burada her sey, herkes birbirine gülümsüyor. Hiçbir ihtiyar, hiçbir çirkin, hiçbir düsünceli insan resmi yok. Adeta bu fotografhaneye sevinçsiz hiçbir insan ayak atmamis. Yahut fotografçi, bir muvaffakiyet sirri olarak, makinesinin karsisinda candan gülümseyemeyecek müsterisinin fotografini çekmemis…Saba'nin öyküleri, siirleri gibi içimize apayri bir hüzün veriyor. Gençligimizi, bütün mutluluklarin yarim oldugunu, insanoglunun yalnizligindan ne etse kurtulamayacagini, dünyamizin sevgiden, anlayistan uzak bir dünya oldugunu söylüyor, daha dogrusu duyuruyor. Kitap boyunca buruk bir tat hayallerimizden ayrilmiyor. Ama bu, Saba'nin Mesut Insanlar Fotografhanesi'ndeki hikâyelerini defalarca okumamiza engel degil. O hikâyelerdeki biricik kahramanin hepimizden bir seyler tasidigini anliyoruz.-Oktay Akbal-(Tanitim Bülteninden)