Günaha Son Çagri’yi yazdigim gündüz ve geceler boyunca, Isa ile birlikte Golgota Tepesi’ne çikarken duydugum dehseti, hayatini ve ölürken çektigi acilari yasarken duydugum yogunlugu, anlayisi ve sevgiyi baska hiçbir zaman duymadim. Içimi kemiren bu duygulari ve insanligin büyük umudunu yazarken gözlerim dolu dolu oldu heyecandan. Isa’nin kaninin bu denli tatli ve aci olarak yüregime damla damla aktigi olmamistir hiç. (...) Isa’nin hayatinin her âni, bir çatismadir, bir zaferdir. Basit insan zevklerinin yenilmez, büyüleyici niteligine üstün gelmistir; ayartilislara karsi direnmistir; bedenini sürekli olarak ruhsallastirmis, sonunda göge yükselmistir. Golgota Tepesi’ne varmis ve Çarmih’a çikmistir. (...) Bu kitap bir hayal hikâyesi degildir; mücadele eden herkesin itirafidir. Yayimlamakla ödevimi yerine getirdim; hayatta çok aci çekmis, büyük umutlari olan birinin ödevini. Sevgiyle bu kitabi okuyacak her özgür insan, eskisinden daha çok, eskisinden çok daha iyi bir sekilde Isa’yi sevecektir.